Cukrzyca typu 1 wg. medycyny akademickiej.
Cukrzyca typu I jest schorzeniem autoimmunologicznym (autoagresywnym), czyli organizm niszczy swoje własne komórki. Niszczone są komórki beta wysp trzustkowych (wysepek Langerhansa) produkujące insulinę. W efekcie nie dochodzi do jej wydzielania. Uszkodzenie tych komórek przez proces autoimmunologiczny (powstawanie autoprzeciwciał) prowadzi do bezwzględnego niedoboru insuliny. Insulina jest głównym hormonem anabolicznym, który jest niezbędny do prawidłowego metabolizmu węglowodanów, tłuszczów i białek.
Co się dzieje z organizmem?
We krwi jest zbyt wysokie stężenie glukozy (hiperglikemia), ale nie pobudzone insuliną komórki nie pobierają jej wydajnie. Wątroba otrzymuje od mózgu informację, że komórki nie dostają potrzebnej im dawki glukozy, wskutek tego uwalnia do krwi zmagazynowaną glukozę. Stężenie glukozy rośnie jeszcze bardziej. BRAK INSULINY dodatkowo wzmaga przekształcanie aminokwasów w glukozę. Cały organizm jest postawiony w stan ALARMU. Potrzeba glukozy!!! Komórki, nie mogąc korzystać z glukozy a jest to dla nich PODSTAWOWA NIEZBĘDNA ENERGIA przestawiają się na alternatywne źródła energii tj. białka i tłuszcze. W wyniku rozpadu tłuszczów powstają ciała ketonowe, dochodzi do kwasicy ketonowej (śpiączki ketonowej). Białka rozkładane do aminokwasów, przekształcane w glukozę itd..
Do objawów cukrzycy zalicza się:
· częste oddawanie moczu (również w nocy)
· nasilone, niezaspokojone pragnienie (wypijanie nawet do 6 litrów płynów dziennie)
· spadek masy ciała pomimo dużego apetytu
· osłabienie
· senność
· spadek aktywności psychofizycznej (u dzieci objawiający się brakiem ochoty na zabawę, czy naukę)
· rozdrażnienie, dochodzące nawet do wybuchów agresji
· sucha i szorstka skóra, zajady w kącikach ust (skutek odwodnienia organizmu)
· obrzęk i zaczerwienienie gardła, oraz nalot na migdałkach – często mylone z anginą
· mdłości i wymioty, bóle brzucha
· nieprzyjemny (przypominający aceton) zapach z ust
· śpiączka (jeżeli rezerwy komórek beta w trzustce wyczerpią się gwałtownie, może dojść do zapaści)
Leczenie:
Cukrzyca typu 1 wymaga stałego monitorowania poziomu insuliny i wprowadzenia leczenia substytucyjnego insuliną podawaną do organizmu z zewnątrz.
Takie leczenie jest konieczne do końca życia.
Dlaczego organizm niszczy swoje własne komórki? Dlaczego niszczone są komórki produkujące insulinę?
Organizm jest zdolny sam zregenerować komórki trzustki jeśli, tylko wyłączy się „błędną” reakcję układu autoimmunologicznego.
Pokazują to m.in. badania Dr Pedro L. Herrera.
Jak wyłączyć tą „błędną” reakcję?
Piszę błędną w cudzysłowie, ponieważ mózg miał jakiś powód dla którego uruchomił taką reakcję (niszczenia komórek beta produkujących insulinę). Odpowiedz na to znajduje Totalna Biologia.
Cukrzyca w ujęciu Psychosomatyki.
Biologiczne znaczenie cukrzycy (hiperglikemii) to GOTOWOŚĆ DO WALKI. Jest to konflikt typu męskiego:
Opór = Walka = Działanie.
Specjalny Program Biologiczny służy więc radzeniu sobie z konfliktem ciągłej gotowości do walki.
„Walka wisi w powietrzu”, „Muszę być gotowy/gotowa do stawienia oporu napastnikowi”.
Walka może być konieczna w każdej chwili, jutro, w przyszłości – potrzeba więc dużo cukru by móc szybko zgromadzić energię do tego potencjalnego starcia.
DWA PODSTAWOWE KONFLIKTY przy cukrzycy to: Konflikt Oporu i Konflikt Odrazy.
Silny opór!!! któremu towarzyszy ODRAZA, OBRZYDZENIE! Strach z obrzydzeniem!
Co robi organizm?
Utrzymuje wysoki poziom cukru we krwi, zamiast magazynować go w mięśniach czy wątrobie w postaci glikogenu – poprzez zahamowanie wydzielania insuliny. Cukier posłuży jako „paliwo” dla mięśni , w sytuacji gdy czujemy wstręt i obrzydzenie, w sytuacji stawiania oporu czemuś „co budzi we mnie odrazę”, w sytuacji walki z kimś lub czymś. Nie zgadzam się z kimś – jestem ciągle w trybie walki. Z kim walczysz w Twoim otoczeniu? Tym czymś nie musi być coś fizycznie „namacalnego”, mogą to być trudności osobiste, trudne relacje w rodzinie, zagrożenie fizyczne, psychiczne, atmosfera, która panuje w domu, przeciwności losu itp.
Konflikty, które tu opisałam są podstawowe i należy przyjrzeć się im w życiu chorego. Jak w każdej innej chorobie należy znaleźć konflikt programujący. Gdy cukrzyca dotyka dzieci do 9 roku życia, najczęściej konfliktu programującego szukam w Plan/Cel matki. Pamiętajmy że konflikt psychologiczny rodziców przekłada się na konflikt biologiczny dziecka (w postaci choroby). Należy też się przyjrzeć drzewu genealogicznemu i wzorcom, które są dziedziczone.
Informacje dodatkowe:
Łaciński człon "dia" oznacza coś co dzieli na pół, hebrajskie słowo "beit" oznacza "dom".
Cukrzyca może więc powstać w wyniku konfliktu między chorym (lub jego rodzica, jeśli chorym jest dziecko) a jego rodziną, rozłąki doświadczonej w domu, utraty kontaktu w obrębie rodziny, która zostaje „przecięta na pół”.
Dlatego często mamy do czynienia z następującymi odczuciami:
„Jestem rodzinnym wyrzutkiem, inni członkowie rodziny odsuwają się ode mnie”
"Odrzucona na bok"; "Odstawiona przez rodzinę".
"Jestem odrzucona i pozbawiona dziedzictwa"
„Zostałem wydziedziczony”.
„Rodzina swoim zachowaniem daje mi do zrozumienia, że mnie odrzuca”. „Sprzeciwiam się temu odrzuceniu, tej niesprawiedliwości”.